Het lijkt me zo mooi als we de kinderen van nu kunnen leren om bij zichzelf te blijven. Of beter gezegd, zij kunnen òns dat heel goed leren als ze nog jong zijn.
Later leren ze dat af, door invloeden van de omgeving.
En als ze groter zijn, meestal in de puberteit, komen ze zichzelf op dat vlak weer tegen. Of in de volwassenheid.
Vroeger of later….Maar t komt altijd een keer.
Uit ervaring weet ik, dat jezelf steeds maar aanpassen aan anderen, niks oplevert. Je denkt dat alles dan makkelijker is. Dat is ook zo. Voor de ander dan. Niet voor jou.
Voor jou levert het onderhuids veel boosheid op, veel frustratie en verdriet. Omdat je niet jezelf kunt zijn.
En als ze groter zijn, meestal in de puberteit, komen ze zichzelf op dat vlak weer tegen. Of in de volwassenheid.
Vroeger of later….Maar t komt altijd een keer.
Uit ervaring weet ik, dat jezelf steeds maar aanpassen aan anderen, niks oplevert. Je denkt dat alles dan makkelijker is. Dat is ook zo. Voor de ander dan. Niet voor jou.
Voor jou levert het onderhuids veel boosheid op, veel frustratie en verdriet. Omdat je niet jezelf kunt zijn.
En omdat niemand snapt wat je wilt….Nee, want dat spreek je nooit uit!
Mensen weten ook niet wat je bezighoudt,
dus nee, ze begrijpen je niet!
Laten we alsjeblieft stoppen met aanpassen voor de lieve vrede, met niet lastig willen zijn, met onszelf wegcijferen voor een ander.
Want dan leef je het leven van een ander. En dat kan nooit de bedoeling zijn.