Februari 2019
Soms probeer je met je verstand uit te stellen wat je lichaam, hart en ziel al lang weten.
Soms weet je ook dondersgoed wat het Universum je probeert duidelijk te maken, maar stop je het weg omdat je het niet wil weten, omdat je niet toe wil geven dat het gelijk heeft, of omdat je nooit gedacht had dat je dit zou doen.
Toen ik net pfeiffer had, wist ik het eigenlijk al. Maar ik voelde ook zoveel verzet omdat ik zo van mijn werk hield. En ik wist niet wat ik moest doen.
Dus ik zat aan de kaai wat te mijmeren en na te denken en toen zag ik dit poppetje tussen de stenen liggen. Ik peuterde het er tussenuit en zette het voor me neer. Het was een lachend poppetje. Ik was verrast door het onverwachte vertrouwen dat ik kreeg. Want ik wist meteen, het komt goed.
Vorige week zaterdag heb ik na ruim 15 jaar, ontslag genomen op de peuterspeelzaal.
Ik ben niet echt een impulsief persoon. Ik hou meer rekening met anderen dan met mezelf. Ik ben ook een doorzetter en geef niet zomaar iets op. Maar nu is het klaar.
De weegschaal slaat niet meer uit naar de goede kant, helaas. Ik wil weer buiten de lijntjes kleuren.
Het raakt me recht in m’n hart en het doet me echt heel veel. En hoewel er ook nu tranen op m’n toetsenbord vallen, weet ik dat ik een goede beslissing heb genomen.
Uiteindelijk.
Alles komt goed.
