Nov. 2018
Als je thuis zit en niet vaak de hort op kan (zoal ik op dit moment, met pfeiffer en gordelroos), heb je veel tijd om na te denken.
Piekeren doe ik niet. Maar er gaan wel veel dingen door mijn hoofd en er vallen ook dingen op zn plaats.
Zo dacht ik bijvoorbeeld altijd, ik heb geen stress. Want ik heb geen snelle baan, sta nooit in de file en hoef me zelden te haasten.
In deze weken ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik echt héél hooggevoelig ben en dat ik daardoor wel degelijk stress ervaar. Alleen ander soort stress. Stress van alles horen, alles zien en alles aanvoelen en mensen daar dan bij willen helpen, begeleiden, er voor hen willen zijn, voor hen willen zorgen en hen bijstaan. Gewoon omdat ik dat kan en wil, en ik de kennis heb. Stress van me heel vaak aanpassen aan anderen, toch maar niet boos worden, toch maar niet op dingen terug komen, mezelf op de tweede plek zetten, niet lastig willen zijn, aan de verwachtingen willen voldoen. Stress van te weinig verwerkingstijd nemen voor alles wat ik heb gezien, gehoord en gevoeld en alle prikkels van zoveel mensen die elke dag bij me binnen komen, me advies vragen en denken dat ik alles perfect doe. Stress van te weinig tijd besteden aan dingen die me energie geven zoals schilderen, verhalen schrijven, mediteren en fotograferen. Ik denk dat heel veel hsp-ers dit herkennen!
Laten we dus eerst weer eens heel goed voor onszelf gaan zorgen.
Dan pas kunnen we er écht voor anderen zijn.
Piekeren doe ik niet. Maar er gaan wel veel dingen door mijn hoofd en er vallen ook dingen op zn plaats.
Zo dacht ik bijvoorbeeld altijd, ik heb geen stress. Want ik heb geen snelle baan, sta nooit in de file en hoef me zelden te haasten.
In deze weken ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik echt héél hooggevoelig ben en dat ik daardoor wel degelijk stress ervaar. Alleen ander soort stress. Stress van alles horen, alles zien en alles aanvoelen en mensen daar dan bij willen helpen, begeleiden, er voor hen willen zijn, voor hen willen zorgen en hen bijstaan. Gewoon omdat ik dat kan en wil, en ik de kennis heb. Stress van me heel vaak aanpassen aan anderen, toch maar niet boos worden, toch maar niet op dingen terug komen, mezelf op de tweede plek zetten, niet lastig willen zijn, aan de verwachtingen willen voldoen. Stress van te weinig verwerkingstijd nemen voor alles wat ik heb gezien, gehoord en gevoeld en alle prikkels van zoveel mensen die elke dag bij me binnen komen, me advies vragen en denken dat ik alles perfect doe. Stress van te weinig tijd besteden aan dingen die me energie geven zoals schilderen, verhalen schrijven, mediteren en fotograferen. Ik denk dat heel veel hsp-ers dit herkennen!
Laten we dus eerst weer eens heel goed voor onszelf gaan zorgen.
Dan pas kunnen we er écht voor anderen zijn.