Een paar jaar geleden las ik voor het eerst over de Luisterkind-methode. En ik wilde me er bij aansluiten, omdat het me zo aansprak.
Tot ik dacht, maar wat zij doen, doe ik ook. Dat doe ik al!
Ik lees nu weer een stukje over de Luisterkind-methode.
Het is zoals ik werk met mijn readings.
Als je niet lekker in je vel zit, en je maakt de keuze om ondersteuning te zoeken vanuit de gezondheidszorg, dan volgen verschillende standaard-procedures. Eerst stap 1, dan door naar stap 2 enzovoorts.
Ik heb dat zelf meegemaakt toen ik een burn-out had en bij maatschappelijk werk terecht kwam. Na het horen van mijn verhaal, kreeg ik uit een laatje een formuliertje mee waarop stond: “Hoe zeg ik gedag tegen mensen op straat?” Met daaronder een stuk of 7 tips.
Ik voelde me echt, echt zo nìet serieus genomen!
Want als je mij kent, weet je wel dat dit wel mijn minste probleem is: contact maken met mensen!
Maar dit was stap 1, uit het 1e laatje van de kast….
Echt verschrikkelijk. Je stapt zo in een molen die door anderen gedraaid wordt en waarbij door de ander bepaald wordt, wat de volgende stap voor jou zal zijn. Na de tweede keer (waarin ze midden in mijn best wel emotionele verhaal zei: “wacht even hoor, ik moet plassen” Ja, echt!) heb ik gezegd dat ik niet meer kwam omdat het mij niks hielp en de maatschappelijk werkster was zo beledigd dat ze niks meer kon uitbrengen.
Bij Luisterkind gaat dit heel anders. De rollen worden omgedraaid, en ik doe dat ook. We maken het onbewuste bewust, zodat jij er zelf mee aan de slag kan.
Op een manier die bij jou past. Degene met de hulpvraag heeft zelf de oplossing.
We hebben geen concrete afspraak op locatie nodig. Je hoeft je verhaal niet te vertellen, want dat verhaal zie ik zelf al. Ik werk op afstand, in de energie. Er is geen traject nodig, of een pakket van 5 keer, geen intake, soms zelfs geen concrete vraag.
Ik heb wel tools in huis om je verder te begeleiden, maar alleen als jij dat wilt. Vaak is weten hoe het zit al genoeg.
Dan verandert de energie en worden er zaken in beweging gezet. De blokkade is weg en het ongrijpbare is grijpbaar geworden, je kunt er iets mee.
Onze “methodes” zijn ook inzetbaar bij kinderen die nog niet kunnen praten, bijvoorbeeld baby’s, mensen met een verstandelijke beperking, mensen in coma, en dementerenden.
Ook naar dieren kunnen we “luisteren”.
En dat allemaal zonder kast met laatjes.
